‘VOORDAT JE HET OVER EEN BLOEMKOOL KUNT HEBBEN, MOET JE HEM EERST ETEN OM TE WETEN WAT EEN BLOEMKOOL INHOUDT.’ AAN HET WOORD IS ANNEKE BUSCH-HOOGEWERF, TANKSTATION ONDERNEMER (HGA IN ALKMAAR) EN VASTGOEDEIGENAAR. MAAR BOVENAL SPIRITUEEL DENKER. ‘NEEM HET VOORBEELD VAN DE BLOEMKOOL: LOGICA IS EEN PRACHTIG MIDDEL, OOK IN DE PRAKTIJK IN HET TANKSTATION.’

Het kan niet missen aan de Pettemerstraat in Alkmaar. Het geel en blauw van het tankstation straalt voorbijgangers aan. Het is er druk. Als altijd, erkent Anneke. ‘We doen zes miljoen liter per jaar en zetten daarbij scherp in op de prijs. We willen de goedkoopste zijn en het mooie is, dat zijn wij meestal ook. En daarbij leveren we ook veel service, klanten hebben altijd de mogelijkheid om door een medewerker te worden geholpen bij het tanken. Dat gecombineerd met de herkenbare kleurstelling zorgt ervoor dat we beroemd zijn in onze regio.’ Dat HGA goedkoop is, met de slogan ‘wie bij HGA tankt, verdient meer dan die denkt’ wordt nog maar eens benadrukt. De scherpe verkoopprijzen zijn mede te danken aan de eigen inkoop van de brandstoffen. Voor de bescheiden shop van 20 vierkante meter wordt samengewerkt, met inkoopcoöperatie SWO de Splinter. ‘Dat werkt prima, door de krachten te bundelen hebben alle leden extra voordeel. En de gezamenlijke spaaracties hebben ook nog eens een meerwaarde voor de klanten. De focus ligt hier echter voor het grootste gedeelte op het voorterrein, op de brandstoffen, de prijs en de service. Dat is altijd al zo geweest’, vertelt Anneke. Ook het verkopen en vullen van gasflessen is volgens haar een mooie extra klantentrekker voor het tankstation. “Waar een ander duizenden broodjes per jaar verkoopt, vinden wij een groot deel van onze shopomzet in het verkopen en vullen van duizenden gasflessen per jaar.” Bijna zeventig jaar HGA is een familiebedrijf dat al bijna zeventig jaar bestaat. Opgezet door Gerrit Hoogewerf, de vader van Anneke. Hij startte aan de Noorderkade. Een huis, wat schuurtjes, meerdere kippenhokken, koeien, paarden, oude auto’s en vier pompen. Geelwit gekleurd. Ook toen al merkloos. En ook toen al was het erg druk dankzij de scherpe prijs die werd gehanteerd. Iedereen kwam hier zijn tank volgooien’, vertelt Anneke trots. Zij hielp al vroeg mee, samen met haar andere broers en zussen. ‘Ik was vooral
van de financiën, tot op de cent nauwkeurig. Daar was mijn vader altijd trots op’, lacht de onderneemster. De vaardigheden als het gaat om de financiën zijn Anneke tijdens haar loopbaan goed van pas gekomen. ‘Na wat omzwervingen, ik heb onder meer in Spanje gewoond, heb ik in 1994 de zakelijke waarneming van mijn vader overgenomen. Hij dreigde toen privé failliet te gaan. Het was hem allemaal boven de pet uitgegroeid’, verklaart Anneke. Gerrit was namelijk ondernemer, maar ook liefdadiger. Zo is hij ooit als zendeling naar Brazilië vertrokken om daar zwerfkinderen zonderen eten en drinken te helpen. Hiervoor stichtte hij tehuizen en scholen waar de kinderen werden opgevoed, opgeleid en te eten kregen. ‘Ook in Nederland zette mijn vader zich altijd in voor de mensen en bedrijven waar het minder goed mee ging. Hij had als het ware een bank in een bank, op dat alles verloor hij de grip en dreigde failliet te gaan.’

De reddende engel

Anneke werd als reddende engel in november 1994 binnengehaald. Tot halverwege 1998 heeft zij HGA, en alle bedrijven die onder deze holding vielen, verzelfstandigd. “De helft van de HGA-aandelen, die mijn vader ooit schonk aan mijn broer en mijn schoonzoon, hebben we halverwege 1998 teruggekocht. Het gevolg daarvan was wel een hoge financieringslast. Maar nu, ruim 25 jaar later, is het tij gekeerd. HGA is een goedlopend, winstgevend bedrijf”, verzekert Anneke. Dat is volgens haar mede te danken aan de rechterhand van mij en mijn vader: Ad Reurslag. “Niets doe je namelijk alleen en door te delen wordt het meer. Dat gecombineerd met de wijze lessen die ik van mijn vader heb geleerd, maakt het succes. Mijn vader zei bijvoorbeeld; als de rente hoog is, dan moet je geld hebben. En is de rente laag, dan moet je stenen hebben. En; blijf weg bij banken. Als de zon schijnt dan geven ze je een paraplu, maar valt er één druppel regen, dan halen ze de paraplu weg. Ik heb het allemaal ter harte genomen. Naast het tankstation bezitten we het nodige onroerend goed wat ons geen windeieren heeft gelegd. Monopolyen in het groot, noem ik het altijd maar. We verhuren dit onroerend goed, iets dat inmiddels een mooie pijler is onder het bedrijf.’

Spiritueel centrum

Wat Anneke in de periode na het faillissement en de wederopbouw van het bedrijf ook enorm heeft geholpen is haar spiritualiteit. Ze heeft zelfs een spiritueel centrum opgezet, in een pand onder de rook van het tankstation. ‘Spiritualiteit is brandstof voor de ziel. Immers, verzet, ontkenning en vanuit onmacht of niet-beter-weten vasthouden aan oude en bekende structuren zijn vaak de gekozen mechanismen, die je verhinderen om jezelf te ontplooien. En je op die manier dus belemmeren, spiritualiteit doorbreekt dit’, legt Anneke uit. Zij ondersteunt het met een praktijkvoorbeeld. ‘Het aantal onbemande stations kwam in sneltreinvaart op. Wij hebben gedacht: wat moeten we hier nu mee? Bediening en service maken van oudsher onderdeel van onze aanpak, het past dus eigenlijk niet. Toch zijn we naast de bediening gestart met Tank & Go. Hiervoor hebben we een aantal van onze pompen voorzien van pinapparatuur, geïntegreerd in de pomp. Klanten die onbemand willen tanken kunnen daar terecht. Voor de klanten bleven er ook pompen beschikbaar waar men wordt geholpen met tanken. In het begin was dat even wennen, dan hadden we een enkele keer te maken met een boze klant, maar dat is aangeleerd gedrag. Ik ging naar de boze klant toe die met zijn auto bij de ‘direct pinnen pomp’ stond en heb het hem rustig uitgelegd; dat draaide de situatie om. De klant werd rustig, heeft zijn auto volgetankt en verliet tevreden ons station. Dat heeft de ogen geopend bij mijn medewerkers, en bij de klant.’ Anneke is er stellig van overtuigd dat mensen kunnen veranderen door aangeleerd gedrag te doorbreken. ‘Wij als tankstations zijn dienstverlenend en kunnen heel goed het verschil maken en
mensen met een andere mindset de weg opsturen.’ 

Behalve het spirituele centrum heeft Anneke ook een spiritueel boek geschreven onder de titel ‘Waarom de dood een illusie is’. ‘Ik heb te veel meegemaakt om te denken dat er niets meer is na de dood. Zo stond jaren geleden, ten tijde dat mijn vader een bijna dodelijke maagbloeding kreeg, midden in de nacht, precies om 3.33 uur mijn overleden grootvader aan de rand van mijn bed. Hij vertelde mij dat het goed zou komen. Hierop vertrouwde ik en inderdaad, het kwam goed.” In het boek gaat Anneke in op haar persoonlijke en zakelijke leven en deelt ze haar spirituele ervaringen die heel haar leven haar weg kruizen. Maar het heeft haar volgens eigen zeggen ook onderuitgehaald. Immers, spiritualiteit wordt door het merendeel van de mensen bevochten. “Zij willen alles verklaarbaar zien. Nu tien jaar na het uitgeven van mijn boek probeer ik mijn enthousiasme over alles wat onverklaarbaar is te beteugelen. Pas wanneer iemand mij hierover vraagt, dan praat ik erover. Ik heb mij namelijk te vaak en te veel willen verdedigen als dit onderwerp aan de orde kwam. Maar goed, als ik zie dat mensen spijt hebben, dan kunnen we ook weer verder.’ Toch heeft Anneke geleerd niet meer over zich heen te laten lopen. “Dat was vroeger al zo, Anneke lost het wel op. En dan ging ik weer. Dat heeft mij opgebroken, ik ben in een burn-out beland. Mede door het overlijden van mijn man. Maar ik klim langzaamaan uit het dal. Ook omdat het op het station, ondanks de coronamaatregelen, nog redelijk doorloopt. En ook omdat ik veel kracht haal uit mijn geloof; spiritualiteit is brandstof voor de ziel.’