De passie van… Paulien Geerlings!

HAAR PASSIE VOOR CHOCOLA ZETTE  PAULIEN GEERLINGS OOIT LETTERLIJK IN BEWEGING. DAT ONTWIKKELDE ZICH TOT EEN LEVENSSTIJL WAARIN GEZONDHEID, SPORT EN WELZIJN CENTRAAL STAAN. WAAR ANDEREN VAAK AANGEVEN GEEN TIJD TE HEBBEN OM TE SPORTEN, IS HET VOOR GEERLINGS JUIST EEN UITDAGING OM VOLDOENDE TIJD TE VINDEN VOOR RUST.

Ze is er zelf een beetje beduusd van als ze een ‘overzichtje’ doormailt met wat ze allemaal aan beweging doet. “Als je het zo onder elkaar zet, is het een hele lijst”, geeft Geerlings aan als ze een aanvulling doorbelt. Want fietsen hoort er ook nog bij. “Dat doe ik samen met Ferd, mijn man. Hij heeft als hobby wielrennen. Dat is niet zo mijn ding, maar samen fietsen met een sportief tempo doen we wel vaak. Nee, niet elektrisch. Gewoon met spierkracht.” Dat is Paulien Geerlings ten voeten uit. Ze houdt niet van lange-halen-snel-thuis en paadjes afsnijden. Als je iets doet, moet je het goed doen en er all the way voor gaan. Geen zin en geen tijd bestaan voor haar niet. Nou ja, geen zin heeft ze ook wel eens, geeft ze toe. Maar dan trekt ze toch haar loopschoenen aan en stapt ze de deur uit voor haar dagelijkse wandeling. “Als ik hier (thuis in het Limburgse Reuver, red.) het pad op loop dat voor het huis ligt, zit ik direct in het bos en ben ik dat geen zin, wat ik maar heel af en toe heb, na een paar meter al kwijt. Voordat ik vertrek kijk ik nooit op Buienradar. Weer of geen weer, ik wandel, tussen de 8 en 10 km, elke dag. Mijn motivatie is mijn gezondheid. Ik hoop heel lang fit te blijven. Daarnaast ben ik iemand die veel energie heeft. Dat moet eruit. Ik vergelijk het wel met een band waarin te veel lucht zit en waarvan je het ventiel opendraait. Bij mij is sporten dat ventiel. Maar ik geniet er ook echt van als ik ermee bezig ben, en van het buitenzijn.”

Creatief en actief
zijn Achter wandelen en fietsen kan dus een vinkje gezet worden. Maar wat staat er nog meer op Geerlings lange lijst? “Elke dag begin ik met een kwartiertje stretchen. Op maandagochtend ga ik daarna een uur powerwalken (lopen in een hoog tempo gecombineerd met spierversterkende oefeningen, red). Ferd brengt mij daarvoor naar het volgende dorp en na afloop, loop ik naar huis. Dat is een uur wandelen. Daarna ga ik werken bij ons tankstation in Reuver. We hebben daar een shop met een heel breed assortiment, waar we bijvoorbeeld ook kleding, tassen en sieraden verkopen. Daarnaast is er een carwash, zonnestudio, textielwasserette, uitgebreide pakketservice en aanhangwagenverhuur. Begin deze maand is daar een schoonheidssalon bijgekomen. Die is van onze schoondochter Nina. We zitten hier vlakbij de Duitse grens en moeten daardoor heel creatief en actief zijn als pomphouders. Het bedrijf is ooit begonnen door mijn ouders Joke Rovers en Piet Teunissen. Dat was in 1950. Mijn man en ik hebben het in 1988 overgenomen en verder uitgebouwd. We hebben drie kinderen: Pien, Floor en Bob. De operationele leiding is sinds 2020 in handen van Rick Bolten, de partner van Pien. Hij werd toen, net als onze drie kinderen, ook mede-eigenaar van het bedrijf. Met Rick is de voortgang van het familiebedrijf gewaarborgd en daar zijn wij heel blij mee. Hoewel we nu officieel met prepensioen zijn en onze rol is veranderd, zijn Ferd en ik nog sterk bij het bedrijf betrokken en daar vaak aan het werk.”

Sleepwalker
In de uren buiten het werk draait het bij Paulien Geerlings dus vooral om bewegen. En sinds ruim anderhalf jaar ook om kleinzoon Fes, die in de kinderwagen regelmatig met zijn oma meewandelt.” In haar weekschema waren we gebleven bij de dinsdag. Op die dag rent Geerlings of kangoo jumpt ze. “Dat doe ik een half uur à drie kwartier en ben ik helemaal klaar om de dag te beginnen. Als ik ga rennen, doe ik 5 km. Die afstand loop ik dan meestal ook weer terug naar huis. Woensdag is mijn vaste oppasdag. Dan ben ik de ‘sleepwalker’ van Fes. Met hem ben ik minimaal anderhalf uur op pad, meestal langer, en die brengt hij slapend door. Onder het huis hebben wij een sportkelder. Op de oppasdag ga ik daar vaak ook nog het een en ander doen met Fes als sportmaatje en supporter. Als oma dan gaat hoelahoepen moet hij altijd erg lachen. Elke woensdagavond volg ik een pilatus- les en daarna een yogales en kom ik helemaal zen thuis. Op donderdag is het dan weer of rennen of kangoo jumpen. Dagelijks maak ik ook nog een keuze uit de verschillende oefeningen die ik in en om het huis kan doen. Bijvoorbeeld 10 minuten roeien, een kwartier op een hometrainer of fitnessapparaat, half uur op de ‘stepper’, touwtjespringen, trampolinespringen, kwartiertje boksen.”

Dol op chocola
“Vrijdag doe ik, naast het wandelen, een training. Die stel ik zelf samen en bestaat uit diverse oefeningen. Dat doe ik zaterdag en zondag ook. Daarnaast maak ik graag gebruik van het zwembad bij ons in de tuin en ’s avonds na het eten gaan Ferd en ik meestal nog samen wandelen. Al die variatie zorgt ervoor dat het trainen leuk blijft. Het liefst sport ik buiten, in de natuur. De loopband in onze sportkelder gebruik ik ook alleen als buiten sporten, door bijvoorbeeld sneeuw of ijzel, echt niet kan.” Paulien Geerlings begon met sporten toen ze 7 was. “Op die leeftijd ging ik turnen. Daarmee ging ik door tot de middelbare school. Later ben ik aerobics gaan doen en daar heb ik ook een tijdje les in gegeven. Maar met een druk gezin en een eigen bedrijf kwam dat op een laag pitje te staan. Op mijn 40ste pakte ik de draad van het sporten weer volledig op. Ik ben dol op chocola en wilde dat graag blijven eten zonder al te dik te worden. Dus besloot ik dagelijks 5 km te gaan hardlopen. Dat heb ik járen volgehouden. Totdat ik af en toe blessures kreeg en erachter kwam dat elke dag rennen, zonder rustdagen, eigenlijk niet goed is. Meer afwisseling in de dagelijkse beweging minimaliseert de kans op blessures. En zo is het weekschema dat ik nu heb ontstaan.”

Radboud Universiteit
Van een ‘ding’ dat ze zichzelf oplegde, werd bewegen iets waar Geerlings plezier uithaalde en graag deed. “Het veranderde op een gegeven moment in een levensstijl waarin gezondheid, sport, welzijn en welbevinden centraal staan. Ik ging er ook veel over lezen en ben allerlei trainingen, cursussen en opleidingen gaan volgen over onderwerpen die daarmee te maken hebben. Waaronder levensstijl en gezondheid aan de Radboud Universiteit, core conditioning trainer, life coaching, vitaliteitscoaching, positieve psychologie, wellness-massage, hoofdmassage, gewichtsconsulent en het programma OERsterk van Richard de Leth. Als iets mijn interesse heeft, wil ik er graag alles van weten en duik ik er helemaal in. Zo heb ik mij bijvoorbeeld nu weer opgegeven voor een cursus sportpsychologie. Alles bij elkaar zit er veel tijd in dat sporten en studeren, maar zo ervaar ik het niet. Ik kijk nauwelijks tv en dan houd je ’s avonds veel tijd over. Bovendien ben ik niet zo goed in rust nemen. Ik zou wat langer moeten slapen, maar er zijn zoveel leuke en interessante dingen te doen. En ook met het bedrijf ben ik nog altijd druk. [En met een lach:] Meer rust nemen is een uitdaging waaraan ik nog werk, ja.”

Gebroken-hart-syndroom
Een ingrijpende gebeurtenis zorgde er vier jaar geleden voor dat Geerlings noodgedwongen een periode wél rust hield. “In 2019 kreeg ik een licht hartinfarct. Dat werd in eerste instantie niet adequaat behandeld en doordat ik overgevoelig was voor de vele medicatie die ik kreeg was ik er een tijdje slecht aan toe. Ook mentaal was het even een klap. Ik had zo mijn best gedaan om gezond te leven en uit de handen van de ‘witte jassen’ te blijven en nu overkwam mij dit. Maar mijn hartinfarct, zo bleek, kwam niet door een slechte lichamelijke gezondheid, maar had een emotionele oorzaak. Het vond plaats in een periode van twee grote verbouwingen, verhuizingen en alle stress die daarbij komt kijken. Ook overleed mijn vader in die tijd. Ik ben toen té lang over mijn grens gegaan met als gevolg dat infarct. Ze noemen dat ook wel het gebroken-hart-syndroom. Mede door mijn goede lichamelijke conditie herstelde ik snel. Van de dokter mocht ik weer bewegen, maar alleen sporten vond ik in het begin nog wel eng. Bij een hardloopwedstrijd hier in het dorp kreeg ik mijn zelfvertrouwen terug en sindsdien ga ik er weer zonder angst alleen op uit. Ook met mijn hart gaat het goed. Door veel te bewegen, gezond te eten en meer te ontspannen hoop ik de ‘witte jassen’ de komende 30-40 jaar te kunnen ontlopen.”