LAURA BOEKESTIJN HERINNERT HET ZICH NOG GOED. ZE KREEG VERKERING MET LUC EN IN HET LIMBURGSE DORP HORST, WAAR BEIDEN WONEN, KREEG ZE AL SNEL DE VRAAG; HÉ, IS DAT NOU JOUW OLIESJEIK? LUC WAS NAMELIJK ACTIEF IN HET TANKSTATION VAN ZIJN VADER. NU, 40 JAAR LATER, ZIJN LUC EN LAURA NOG STEEDS BIJ ELKAAR. EN ZE HEBBEN EEN EIGEN ESSO-TANKSTATION IN BLERICK, ZE HUREN EEN TEXACO-SHOP IN ELSENDORP EN RUNNEN DAARNAAST EEN CAMPERVERHUURBEDRIJF EN EEN HORECAONDERNEMING MEET2EAT. EEN PORTRET VAN DIT ACTIEVE ONDERNEMERSECHTPAAR. “WE ZIJN EEN MATCH.”
Komst van de A73
Luc is opgegroeid op het tankstation van zijn vader. “Ik heb het eind jaren tachtig overgenomen, mijn vader was ziek. En het station moest worden verplaatst, door de komst van de A73 op die plek. We kregen weliswaar de eerste rechten voor een plek langs die A73, maar we hadden het geld er niet voor. Niet zoals de grote maatschappijen dat hebben.” Luc is toen aan de slag gegaan bij Texaco. De oliemaatschappij heeft het station wel kunnen realiseren langs de A73. “Ik was daar tot vijf jaar geleden manager, met veertig man onder mij. Echt een hele leuke tijd, leerzaam ook.” “Ja, jij kunt je daarin heel goed passen. Ik minder. Ik houd niet zo van vaste structuren, van een keurslijf.” Dat laatste is gebleken in de tijd dat ook Laura bij de Texaco ‘van Luc’ aan de slag ging. “Dat was niets voor mij. Dat had ik al snel gezien, ik wil meer vrijheid en echt kunnen ondernemen.” Dat ondernemen kan ze nu. “Dit station in Blerick, toen nog een Texaco, kwam vrij. Ik ben er meteen op af gegaan. En ik mocht de exploitatie overnemen van de ondernemer. Super”, glundert Laura. Net als toen, bruist ze van de energie. “Ik heb er na een paar jaar een bakery ingegooid. Luc zei nog; dat wordt niets. Maar het werd wel wat”, lacht Laura. Voor de bakery heeft de onderneemster goed gekeken naar wat andere stations deden, daarop heeft zij haar concept aangepast. “Het geheim? Het belangrijkste is dat het brood goed is. En lekker lang vers blijft. Dat brood vond ik in het assortiment van Delifrance. Dat brood hebben we nog steeds.” En ze zocht de juiste medewerkers, medewerkers met horecaervaring. Laura: “Veel van die medewerkers werken nog steeds voor ons. Ze moeten het goed hebben, echt. Dat betaalt zich terug. Veel van mijn medewerkers zijn wat ouder en hebben al kinderen. Nou als ik weet dat iemand op maandag een goede oppas heeft, dan rooster ik ze in. En hebben ze dat niet, dan houd ik daarmee ook rekening. Of als ze de kinderen van school moeten halen, dan kunnen ze wat eerder weg.”
“Ik deed de administratie altijd tussen de petflesjes, nu heb ik een eigen kantoortje.”
Laura BoekestijnEen jaartje minder
De aanpak sloeg aan, het bakeryconcept ontwikkelde zich begin deze eeuw ontzettend goed. En Luc, die had het goed naar zijn zin bij Texaco. “Als het een jaartje wat minder ging met de brandstofverkopen, dan hadden we het salaris van Luc nog. Dat was een fijn gevoel”, aldus Laura. Niet dat het ook maar één jaartje echt slecht ging. “We verkochten weleens wat liters minder, maar de bakery compenseerde dat keer op keer. Er zat veel potentie in, steeds meer mensen stopten voor een broodje. Dat was ook de reden om te verbouwen, we hebben er aan de zijkant twee meter bij aan gebouwd. Over de hele lengte.” Volgens Laura een verademing. “Ik deed de administratie altijd tussen de petflesjes, nu heb ik een eigen kantoortje.” Die verbouwing pakte om meerdere redenen goed uit, de ruimere opgezette bakery ging namelijk nog beter lopen. “Maar het was meteen ook duidelijk dat het voorterrein daarin niet meekwam. Wat ik op de bakery verdiende, verdampte op het voorterrein. Ik kon gewoon niet op tegen de kortingen, en tegen de concurrentie net over de grens. En als de maatschappij dan zo’n hoge korting eist dat de verkoopprijs van de brandstoffen onder de eigenlijke inkoopprijs daalt, dan houd je dat niet lang vol”, verklaart Laura. Verhuur van het voorterrein aan een partij die wel mee kan met die lage prijzen was de enige optie, in de ogen van de Limburgse. “Maar lastig was het wel. Zo ben ik ook: wat nodig is moet gebeuren. Vissers Energy Group uit Horst is een de perfecte partij en komt toevallig uit hetdezelde dorp. En zo is het ook gegaan, Vissers huurt het nu. En anders hadden we het niet gered.”
Ruimte in de agenda
Hiermee kreeg Laura ruimte in de agenda. “Tot ik een keer naar huis reed en op een open veld aan de Wattstraat in Blerick een houten keetje te huur zag staan. Ik zag het meteen, de ideale plek voor een lunchroom. Ook in Blerick, vlak bij de afslag van de A73 en A67. En ik zag ook kansen omdat ze er tegenover aan het bouwen waren, dat nieuwe pand zou het houten keetje vervangen. En ik dacht; als iemand anders dit huurt kan het weleens ten koste gaan van mijn bakery- omzet in het tankstation. Dus ja, het is ook een sprong voorwaarts geweest.” Dat alles speelde zeven jaar geleden. “We hebben het Meet2eat genoemd, ook om mensen te trekken die komen vergaderen. Maar het was niet makkelijk om een goede klantengroep op te bouwen, toch zijn we er wel in geslaagd. Hoe? Hard werken. Het kostte bloed, zweet en tranen. Horeca is toch echt wel een vak apart. Het is veel complexer dan alleen een bakery in een shop, we bereiden niet alleen broodjes, maar bakken ook friet en serveren complete maaltijden”, aldus Laura.
“Het was even weggezakt, maar recent hebben we een BETA-bijeenkomst bijgewoond. Sindsdien is de discussie thuis ook weer opgelaaid”
Luc BoekestijnDe handen vol
Die complexiteit zorgde ervoor dat Laura de handen vol had. “Ik wilde eigenlijk ook wel wat meer rust, en Luc’s job bij Texaco was best stressvol. Dus ja, we gingen samen ondernemen. Vijf jaar geleden. En wat blijkt? We zijn de
perfecte match”, zegt Luc. Laura lacht. “Jij bent nogal van het doorrekenen, hè. Ik ben daarin wat losser. Gewoon proberen. Weet je nog bij de bakery-verbouwing? De bakery is ons speerpunt, en die moest groter. Tijdens de verbouwing heb ik ook meteen gezegd: die tussenmuur moet eruit. Luc was daarin nog wat gereserveerder. Maar ik stond erop; ik doe het gewoon.” De focus in de dagelijkse werkzaamheden van Laura nu ligt in de food. “Dat ligt ons vrouwen wel”, lacht zij. “Ik vind dat erg leuk. Bezig zijn met gasten, en met steeds weer iets nieuws.” Iets nieuws waar Luc en Laura naar kijken zijn laadpalen. “Al zijn we het daar nog niet over eens. Het was even weggezakt, maar recent hebben we een BETA-bijeenkomst bijgewoond. Sindsdien is de discussie thuis ook weer opgelaaid”, vertelt Luc. Over die laadpunten gaan hij en Laura in gesprek met collega’s, samen overwegen wat de voors en tegens zijn vinden ze belangrijk. “Je kunt niet afwachten en niets doen. Dan vis je straks achter het net, je moet vooruit en je moet investeren in deze ontwikkeling. Met snelladers en met goede horeca”, aldus Luc. De veranderende mobiliteit en de veranderende regelgeving rond tabak zijn slechts enkele van de uitdagingen die Luc en Laura niet uit de weg gaan. Dat geldt ook voor het vinden en opleiden van nieuwe medewerkers. Laura: “Dat valt niet mee hoor, vind maar eens goede mensen die ook kunnen en willen doorgroeien in het bedrijf. Daar maak ik mij weleens zorgen om. Maar goed, dan zet ik maar een stap extra en maak ik wat extra uren.”
Brandschone campers als hobby
“Voor ons is kamperen de ultieme vorm van vrijheid en dat gevoel willen we graag met iedereen delen”, zegt Luc Boekestijn. Hij verhuurt daarom twee campers, die volledig ingericht en klaar zijn voor vertrek en van alle gemakken voorzien voor een luxe en relaxte campervakantie. “Luc vindt dat gewoon heel leuk om te doen”, legt Laura Boekestijn uit. “Gewoon als hobby, naast het dagelijkse werk in de shops van de tankstations.” Luc knikt instemmend. “Je hoort weleens van mensen die een vakantiehuis huren dat ze eerst de borden en het bestek afwassen. Omdat het vies is. Nou, bij ons hoeft men dat echt niet te doen. We geven de campers brandschoon mee, dat vinden we belangrijk. Mensen moeten prettig op vakantie gaan.”
