‘NEE TOCH!’, DACHT ROGER JEURISSEN TOEN ZIJN VROUW BETTINA VOORSTELDE EEN MANEGE NAAST HUN TANKSTATION TE STARTEN. HIJ HAD HAAR AL EENS EERDER MET DE PAARDENSPORT MOETEN DELEN, EN DAT WAS HEM NIET GOED BEVALLEN. TOCH IS OOK BIJ ROGER HET VONKJE OVERGESLAGEN, EN RUNT HIJ JEURISSEN STABLES MET EVENVEEL PLEZIER ALS HET TANKSTATION.

Royaal, zo kun je het voorterrein wel beschouwen van tankstation Jeurissen in Landgraaf. Het terrein aan de Kampstraat is reusachtig, met aan de straatzijde het tankstation met shop, ernaast een roll-over, een woning en daar weer tegenover een restaurant en motel. Allemaal familiebezit, vertelt Bettina. Zij onderbreekt haar werkzaamheden in de shop om die nieuwsgierige journalist van Move On te woord te staan. Bettina neemt in het bedrijf de administratieve taken op zich, al zorgt zij er wel voor regelmatig kassadiensten te draaien. Zo blijf je in contact met je klant, vindt ze. En als ze een klant iets hoort vragen, dan is het zaak er snel voor te zorgen dat dit wordt geregeld. Roger loopt in de shop rond, en is druk met het assortiment. “Praat maar vast met Bettina”, zegt hij, “ik kom er zo bij.”

Strenge leermeester

“Mijn ouders zijn hier ongeveer vijftig jaar geleden het tankstation begonnen. Ze hebben het zelf gebouwd en er pompen neergezet”, zegt Bettina. Daarvoor hadden zij een schoenenwinkel, een activiteit die binnen de familie niet ongewoon was. Vier van haar opa’s zonen verkochten schoenen. Van wie er één – Bettina’s vader dus – in de motorbrandstoffen is gestapt. “Het restaurant aan de overkant is altijd verhuurd geweest. Tegenwoordig is het eigendom van mijn zus. Het woonhuis is hier vijfentwintig jaar geleden neergezet”, vertelt ze verder. Haar vader vond het geen goed idee dat zijn dochter linea recta vanaf school – ze volgde een detailhandelsopleiding – zijn bedrijf in ging. “‘Ga eerst maar eens op andere plaatsen ervaring opdoen’, zei hij tegen mij.” En dat deed Bettina, eerst bij een vestiging van The Society Shop in Heerlen, waar ze het tot bedrijfsleider schopte. Ook werkte ze bij een bedrijf dat ergonomische werkplekken leverde. “Daar had ik een strenge leermeester. Ik heb er geleerd om goed voor je eigen mensen te zijn. Wie goed doet, goed ontmoet. Je kunt de zaak niet alleen runnen. Je moet het samen doen.”

Taboe

Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon en met Roger – met wie Bettina eind jaren tachtig trouwde – nam ze op een gegeven moment het bedrijf van haar ouders over. “Dit was onze toekomst. Dit was wat wij wilden”, zegt ze. Roger is erbij komen staan. “Wij hebben de shop altijd in eigen beheer gerund. Zelf bepalen wat er binnen gebeurt is heel belangrijk voor ons.” Iets waar ze zich mee onderscheiden is wat Roger het verkopen van ‘producten van A-kwaliteit tegen een Z-prijs’ noemt. Hij wijst naar de vele stapels trays met frisdrank die middenin de shop staan opgestapeld. “Die lopen heel erg goed. Ook veel Duitse klanten slaan bij ons in omdat wij blikjes zonder statiegeld verkopen. Maar ook andere producten verkopen wij tegen een heel diepe prijs. Dat geeft ons een stukje exclusiviteit.” Dat geldt ook voor de verkoop van ScentChips, een soort geurende kaarsjes (‘waxchips’) en flesjes met oliën die bij Roger en Bettina in een heel uitgebreid assortiment worden aangeboden. “Normaal vind je die niet bij een tankstation. Ik heb heel wat moeten praten om ScentChips ervan te overtuigen. Ik zag niet in waarom tankstations een taboe zouden moeten zijn. Maar ik heb wel duidelijke afspraken gemaakt. Ik wil niet de deur openzetten voor de hele Nederlandse tankstationbranche.”

Parfum naast tabak

“Voor onze klanten is het fijn dat ze hier voor de deur kunnen parkeren, zonder daarvoor te hoeven betalen”, vervolgt Bettina. Een andere productgroep die Roger – hij zit volgens Bettina vol met levensvatbare commerciële ideeën – opschudde is de verkoop van zonnebrillen. Roger: “Als je vroeger ‘zonnebril’ zei, zei je ‘Newco’. Maar ik wilde iets anders, meer kwaliteit ook. En dat is gelukt. Ook hierbij heb ik bedongen dat de brillen niet overal worden verkocht. Ik ben en blijf de enige in Landgraaf!” Wie de shop van Bettina en Roger binnenloopt – het is trouwens een officiële tabaksspeciaalzaak – zal zien dat de wand achter de verkoopbalie niet traditiegetrouw is gevuld met rookwaren. Alleen het schap op de eerste meter links bevat tabak, en ook een aantal schappen verder naar rechts onderin, maar verder is het alleen parfum en ScentChips-flesjes wat de klok slaat. “Wij weten dat tabak vanaf 1 januari 2021 niet meer zichtbaar in het schap mag liggen. Maar wij wilden daar niet op wachten. Liever wilde ik geen deuren ervoor plaatsen, dat vond ik geen mooi visitekaartje. Dus is het parfum geworden.” Ook hierbij geldt weer dat het topmerken zijn, die tegen ‘uitstalprijzen’ worden aangeboden. “We verkopen het nu een paar maanden. Best een gok en spannend, en ook wel kostbaar. Sommige flesjes kosten meer dan honderd euro. Maar het loopt boven verwachting”, zegt Bettina. Roger: “De parfum verspreidt zich als een olievlek. Een tevreden klant vertelt het aan een ander, en die komt weer bij ons.”

Pensionstalling

Bettina zegt het bijna terloops in het gesprek, dat ze ook regelmatig ‘aan de overkant’ is te vinden. Ze bedoelt de pensionstalling voor paarden, die het echtpaar tien jaar geleden is begonnen. Ze hebben er veertig paarden staan, deels eigen dieren die ze trainen en deels paarden van klanten. “Dat kwam doordat onze dochter dertien jaar geleden op ponyrijles ging. Een paar jaar later zeiden wij tegen elkaar: laten we hierin voor onszelf beginnen. We kochten twee kilometer verderop een object en zijn begonnen.” Roger en Bettina hebben vier kinderen. De oudste werkt in het tankstation, de middelste twee zijn een tweeling. Zij hebben een hippische opleiding genoten en runnen samen de pensionstalling. De jongste volgt een opleiding in houtbewerking. “Het is dus een compleet familiebedrijf”, lacht Roger. Maar aanvankelijk stond hij niet te trappelen van ongeduld om met paarden aan de slag te gaan. “Toen ik Bettina leerde kennen, reed zij paard. Ik vond dat niets. Zij besteedde meer tijd aan haar paard dan aan mij. Daarom dacht ik ‘dat mag niet waar zijn!’ toen ze mij vertelde over haar idee.” Bettina: “Ik zag mij weer mooie ritten rijden. Nu doe ik dat ook, maar mijn kinderen rijden op veel hoger niveau en gaan mij zo voorbij!”

Rustgevend

En, eerlijk is eerlijk, ook bij Roger is het vonkje van de liefde voor het edele dier overgeslagen. “Ik vind het superleuk. Wij zijn internationaal onderweg voor allerlei wedstrijden en ook vind ik het leuk om te fokken. De eerste drie jaar zijn de paarden voor mij. Dan heb ik er plezier van. Je moet ze eerst zadelmak maken. Dat vergt tijd, heus wel een paar maanden. Dan volgt een periode waarin je een klik moet krijgen met een paard. Dat is een wisselwerking met het dier, waarbij je elkaars vertrouwen moet winnen. Je gaat dressuuroefeningen doen, en als dat lukt ook wedstrijden rijden. Steeds hoger, tot grand prix-wedstrijden aan toe. Blijken ze na die tijd goed te zijn, dan gaan onze dames ermee verder. Zo niet, dan gaan ze de verkoop in.” De familie Jeurissen zou bijvoorbeeld hebben deelgenomen aan de Indoor Brabant. Een geweldig podium om internationale interesse voor de dieren te wekken, vindt Roger. “Tegen de juiste prijs is in de paardenwereld alles te koop!” Hij noemt de paardenbusiness meer rustgevend en socialer dan de tankstationwereld. “Mensen waarderen wat je voor ze doet. Ook vind ik de relatie tussen ruiter en paard mooi. Een paard voelt je gemoedstoestand. Dat is zo mooi om te zien, zeker als je groei ziet. In het tankstation gaat het er minder sociaal aan toe.” Ook gaat het er veel sneller aan toe, onpersoonlijker ook. Bettina: “Mensen weten hier al wat ze willen als ze de auto uitstappen. Het is erin, en er weer uit.”

Fatsoenlijk belegd

Roger en Bettina hebben het idee dat als het een beetje meezit hun bedrijf ook hun kinderen in hun levensonderhoud kan voorzien. Al zijn er ook bedreigingen. Roger werpt bijvoorbeeld een bezorgde blik op het meterslange zoetwarenschap in de shop. “Die categorie staat onder druk. Wij verkopen hier nu A-merkproducten tegen een te hoge prijs. Action is na de laatste recessie met de verkoop van zoetwaren begonnen, en zij bieden een veel lagere prijs dan wij. Daarom wordt onze zoetwarenwaterval wel een zorgenkindje. Bij nieuwe shops zie je ook bijna geen zoetwaren meer. Food en warme maaltijden, daar gaan wij steeds meer naartoe.” De Jeurissens hebben lang geen bakery gehad in de shop, maar gingen zo’n drie jaar geleden toch overstag. En je raadt het al, Roger wilde hier zijn eigen, commerciële draai aan geven. “In samenwerking met traiteur Hub Vergossen hebben wij rondgekeken, en ik raakte ervan overtuigd dat het beter kan. Ten eerste: wat bij een ander een groot broodje is, is bij mij een normaal broodje. Daarnaast vind ik het zeer storend dat als je ergens een broodje koopt, de bakerymedewerker vraagt: wil je dit erbij, wil je dat erbij? Bij de kassa merk je pas dat je daar allemaal extra voor moet betalen. Dat vind ik afzetterij. Wij vragen een redelijke prijs voor een fatsoenlijk belegd broodje. Heeft iemand een wens, dan doen wij dat zonder meerprijs. Klanten waarderen dat!” “Laatst vroeg een klant of wij nog meer tankstations hebben”, zegt Bettina. De twee lachen, en maken duidelijk dat de plicht weer roept. Bettina spoedt zich naar achter en Roger knoopt in zangerig Limburgs een gesprek aan met een klant.

5 vragen, 10 antwoorden

                                                Bettina                                                Roger Limburger of Nederlander? Limburger                                           Limburger, natuurlijk! Favoriete tv-programma     Ik kijk nauwelijks tv                           Galileo, op de Duitse tv Social media                         Facebook en Instragram                    Geen Laatst geïnstalleerde app    Iets met paarden                                 Wielerflits Auto                                      Chrysler PT Cruiser                            Dodge RAM