Fokko Meijer: een begrip in de Achterhoek

Wie in Doetinchem over de Havenstraat rijdt, kan er niet omheen: het tankstation dat al 62 jaar de naam Fokko Meijer draagt, is een begrip in de regio. Sinds augustus dit jaar prijkt het logo van OK boven de shop, waar voorheen trots het logo van Shell hing. Naast de shop bevindt zich Fokko Meijer Autoverhuur, dat bekendstaat als hét autoverhuurbedrijf van de Achterhoek voor het meest complete assortiment huurauto’s in alle soorten en maten. Antoine Meijer vertelt hoe het allemaal begon en over de ontwikkelingen door de jaren heen.

Ook al heeft Antoine een stap teruggenomen als tankstationondernemer, achter de gevel schuilt nog altijd het familieverhaal. Een verhaal van ondernemerschap, nuchterheid en toewijding, dat ruim zestig jaar geleden begon met zijn vader.

Rijschool

“Als je het familiebedrijf echt wilt begrijpen, moet je eigenlijk zestig jaar terug,” zegt Antoine, die inmiddels de leiding heeft overgenomen van zijn vader.

“Mijn vader begon destijds met rijles geven. Rijschool is misschien een groot woord, maar in die tijd hadden heel veel mensen nog geen rijbewijs. Er was handel genoeg.” Het liep al snel uit de hand – in de positieve zin. “Na een half jaar zat er een klant in de auto die zei dat er een exploitant gezocht werd voor een Shell-station. Twee weken later was mijn vader dus ook tankstationhouder. Dat typeert hem wel: kansen zien en gewoon dóen.”

Ondernemersgeest

Daar bleef het niet bij. Taxi’s, groepsvervoer, kranten rondbrengen – alles wat voorbijkwam, pakte hij op. “Hij had zelfs auto’s rijden die fotorolletjes ophaalden door heel Nederland. Die gingen naar Duitsland om ontwikkeld te worden, zodat kranten hun foto’s binnen 24 uur terug hadden. Het is nu niet meer voor te stellen, maar in die tijd maakte dat een wereld van verschil. Nieuws was altijd oud nieuws. Dat soort inventiviteit zat er bij hem ingebakken.”

Autodealerschap

In de jaren tachtig verbreedde de familie Meijer de activiteiten. “We openden een autodealerbedrijf, eerst voor Honda, later voor MG en Rover. Midden jaren negentig ben ik samen met een van mijn broers in het bedrijf gestapt, als medeaandeelhouder. Toen deden we alles: tankstation, autoverhuur, wasstraat, dealerbedrijf, werkplaats. Het was een drukte van jewelste. Toen Rover rond 2004 in de problemen kwam, besloten we te stoppen met het dealerschap. Dat was jammer, maar het gaf ons ook de kans om ons volledig te focussen op het tankstation en de autoverhuur. Daar lag onze kracht.”

Beste Shell-station ter wereld

Die keuze betaalde zich uit. In 2010 werd Fokko Meijer bekroond tot het beste Shell-tankstation ter wereld. Een titel die niet zomaar werd uitgedeeld: Shell beoordeelde duizenden stations wereldwijd op veiligheid, service, extra verkoop en volume. “Dat was een ongelofelijke ervaring,” blikt Antoine terug. “We waren vier jaar achter elkaar de beste van Nederland en in een van die jaren zelfs de nummer één wereldwijd. Dan beland je op een soort Oscaravond, met stations uit alle landen. Dat geeft een enorme boost. In de zomer daarna pikte de media het weer op en stonden we in kranten en kwamen we op de radio. Die publiciteit zorgde voor veel drukte op ons voorterrein. Het personeel vierde mee. Onze medewerkers waren natuurlijk hartstikke trots. Ze kregen ook een mooie bonus. We hadden toen 24 parttimers in dienst. Het gaf een geweldige energie.”

De keerzijde van de grens

Toch veranderde de markt snel. Doetinchem ligt op tien kilometer van de Duitse grens, en dat bleek steeds vaker een nadeel. “Sinds 2011 zijn de accijnzen in Nederland meerdere keren verhoogd, terwijl Duitsland dat niet deed. De prijsperceptie hier in de regio is heel scherp. Soms is het verschil maar een paar cent, maar mensen stappen toch in de auto om in Duitsland te tanken. Dat drukte onze volumes enorm. De coronaperiode maakte dat duidelijker dan ooit. Toen er tijdelijk accijnskorting kwam, draaiden we topdagen. Ik weet nog dat ik op 30 juni een vriend uit de branche in Amersfoort appte: ‘Ik zit nu al aan mijn dagomzet!’ Maar bij hem gebeurde helemaal niets. Dat laat zien hoe anders de dynamiek hier is.”

De stap naar OK

Begin 2025 kwam er een nieuw hoofdstuk. Na ruim zestig jaar als Shell-station ging het tankstation verder onder de vlag van OK. Een grote verandering, maar voor Antoine ook een opluchting. “Ik ben bijna 55 en je moet bij een nieuw contract altijd denken: wil ik dit nog vijf jaar? Altijd aanwezig zijn, zes of zeven dagen per week, dat kost ook veel vrije tijd. Ik wilde wat gas terugnemen. We zijn op tijd in gesprek gegaan en OK kwam er als beste partij uit. En eerlijk is eerlijk: ze hebben het station prachtig verbouwd. Ze hebben niet beknibbeld, alles in één keer goed gedaan. Dat maakt het makkelijker om dit hoofdstuk af te sluiten met een goed gevoel.”

Ondernemen in hart en nieren

Dat wil niet zeggen dat Antoine stilzit. “Ik ben nog te jong om te stoppen,” zegt hij lachend. “We hebben een vloot van vijftig huurauto’s, van kleine Fiat 500’s tot vrachtwagens. Daarnaast exploiteren we nog twee wasmachines en sinds kort een grote statiegeldautomaat. Dat vind ik prachtig: één van de eerste in Nederland, daar wil ik graag bij horen. Innovatief zijn, nieuwe dingen uitproberen – dat zit in mijn bloed.” Hij zoekt ook actief de samenwerking. “Met de autoverhuur hebben we een club van dertig ondernemers die een paar keer per jaar samenkomt. Je leert veel van elkaar. En nu met die statiegeldautomaat vergelijk ik bijvoorbeeld resultaten met diezelfde vriend in Amersfoort. Dat maakt ondernemen leuker.”

Familie en vrije tijd

Wat het meest veranderd is sinds de overstap naar OK, is de tijd die vrijkomt. “Mijn hele leven werkte ik op zaterdag. Vanaf mijn veertiende tot mijn 24e in de weekenden en daarna fulltime als ondernemer. Nu help ik op zaterdagochtend even de huurauto’s weg en ben ik vanaf tien uur vrij. Dat voelt als een cadeautje.” Hij glimlacht als hij een herinnering deelt: “Een van de eerste keren dat ik me dat realiseerde, zat ik met mijn kleinzoon op de bank naar een voetbalwedstrijd te kijken. Op zaterdagmiddag. Dat was geweldig. Alleen moet ik hem nog leren dat hij voor de goede club is. Nu kiest hij voor de blauwe, omdat dat de kleuren van De Graafschap zijn, onze voetbalclub uit Doetinchem.”

Geen opvolger nodig

Of er nog een volgende generatie in de startblokken staat? Antoine schudt zijn hoofd. “Nee, daar ben ik nooit mee bezig geweest. Ik wist als vierjarig kind al dat ik in de zaak wilde, maar dat betekende ook altijd heel veel uren maken. Tegenwoordig kunnen mensen in andere sectoren een goed salaris verdienen met veel meer vrije tijd. Mijn bonuszonen werken allebei in de ICT en hebben het prima voor elkaar. Ik ben niet koningsgezind in die zin: je hoeft niet automatisch het bedrijf van je ouders over te nemen.”

Vooruit kijken

Helemaal loslaten doet hij het ondernemerschap niet. “Ik blijf bestuurlijk actief, onder meer bij brancheorganisaties. Dat vind ik belangrijk en inspirerend. Je zit dan vooraan bij nieuwe ontwikkelingen en je ontmoet bevlogen collega’s. Daarnaast hebben we hier nog een terrein waar ik in de toekomst misschien iets mee wil: garageboxen, een padelbaan, we zien wel. Voor nu ben ik blij dat ik meer tijd heb voor familie en vrienden en dat ik thuis de opdracht heb gekregen om vaker te koken,” zegt hij met een glimlach.

Een familie-erfenis

Terugkijkend is Antoine vooral trots. “Mijn vader is nog elke dag hier, als dagbesteding. Het is bijzonder dat we dit samen hebben gedaan, decennialang. Tot 2001 ook met mijn broer. We zijn door verschillende fases gegaan – van rijschool tot autodealer, van Shell naar OK en autoverhuur. Maar de kern bleef altijd hetzelfde: met beide benen op de grond ondernemen en zorgen dat de klant tevreden is. Dat is de familie-erfenis: een verhaal van generaties, hard werken, aanpassingsvermogen en het vinden van nieuwe wegen – precies zoals mijn vader ooit begon, toen hij na het geven van een rijles besloot een tankstation te beginnen.”