Met een lach en een traan een nieuwe toekomst tegemoet

Dat energiestations van eigenaar veranderen, is van alle tijden. Maar het tempo waarin dat nu gaat, is echt iets van tegenwoordig. Het ene moment mail je met Kylie Wigman-Strijbosch van Tatelaar Mobility hub en een week later is het opeens Kylie Wigman-Strijbosch van OK Didam. De constante factor in de wind van verandering die over het station waait, is Kylie. Zij blijft als stationmanager aan de locatie verbonden. “Maar ik niet alleen”, vult zij aan, “de andere leden van het team ook. En dat is niet het enige dat blijft.”

In het gras voor het voorterrein staan een koe en kalf van kunststof. In het landelijk gebied waarin het energiestation staat – de weilanden tussen de A12 en de plaats Didam – misstaan die niet. “Ook die zijn gebleven”, zegt Kylie met een lach. “Maar ze zijn wel van kleur veranderd. Ze waren geel-rood en nu wit-zwart. Nee, niet wit-rood, zoals de rest van het station na de overname is omgekleurd.” Die overname van het energiestation van de familie Strijbosch werd op 15 juli bekendgemaakt door OK Retail. De naam van het energiestation veranderde met de nieuwe eigenaar van Tatelaar Mobility Hub in OK Didam. “De bedrijfsnaam was afgeleid van de weg waaraan het station ligt, de Tatelaarweg. In de onderneming van mijn vader, Tatelaar Mobility, blijft die naam behouden. Op het terrein dat achter het energiestation ligt, blijft hij zich met drie medewerkers bezighouden met de verkoop van gasflessen en toebehoren en de verhuur van auto’s, busjes, aanhangwagens, scooters en fietsen.”

Daar bij die molen

Het terrein waarop OK Didam staat, is erg ruim. “16.000 m² om precies te zijn”, laat vader Wim Strijbosch na navraag door Kylie weten. “Mijn opa, Bennie Strijbosch, verhuisde het bedrijf in 1993 naar deze plek. Daarvoor zaten we midden in Didam, bij de hier heel bekende witte Sint-Martinusmolen. Daar zijn mijn overgrootouders het bedrijf in 1933 ook begonnen. In de tijd van de verhuizing had de onderneming nog een grote oliehandel met een flink aantal tankwagens. Vandaar de grootte van dit terrein. Aan de achterkant van het perceel liet mijn opa een huis bouwen. Daar zijn mijn ouders gaan wonen. Ik ben 34 en daardoor grotendeels hier op het bedrijf opgegroeid en mijn drie zusjes helemaal.  Mijn opa is helaas jong overleden, in 1997. Hij is maar 55 jaar geworden. Mijn vader werkte al
in het familiebedrijf toen mijn opa overleed. Samen met mijn moeder, Dona, nam hij het tankstation en de carwash over. De andere bedrijfsonderdelen, waaronder de oliehandel, werden na de dood van mijn opa verkocht.”

Springkussen en speeltuin

“Mijn ouders hebben in de jaren daarna het bedrijf verder uitgebreid”, vertelt Kylie verder. “Met onder meer de verhuur van bestel- en personenwagens, scooters en fietsen en de verkoop van gasflessen en toebehoren en het bieden van een vulservice. In 2017 kwam er een tweede tankstation bij met de overname van Shell Fransen in de Arnhemse wijk Presikhaaf. Ook het station hier in Didam was tot de overname een Shell-station. Als oliehan-del werkten we al vanaf het eerste begin samen met Shell. Door die lange samenwerking kom je hier, ook na de omkleuring naar het wit en rood van OK, nog wel wat herinneringen aan dat merk tegen. Zo staan er twee klassieke Shell-pompen ter decoratie bij de oplaadplekken. Verder kom je de kleuren geel en rood onder andere nog tegen op de verhuurwagens en op het springkussen in de speeltuin bij ons terras. OK was trouwens ook geen onbekende voor ons. De oorspronkelijk aan Shell verkochte oliehandel van mijn opa is inmiddels van OK Oliecentrale. Daar werken nu nog mensen uit de tijd van mijn opa. En ons station in Arnhem is in 2024 aan OK verhuurd.”

Juf worden

De positieve ervaringen die de familie Strijbosch met OK heeft, droegen voor een belangrijk deel bij aan de beslissing om met dat bedrijf in zee te gaan. Kylie: “Catom, het moederbedrijf van OK Retail, is net als wij waren een familiebedrijf. Dat merk je bijvoorbeeld
aan de bedrijfscultuur en dat voelt goed. Vanaf mijn 13de ben ik als parttimer op het tankstation van mijn ouders gaan werken. Er werd van ons wel verwacht dat we meehielpen in het bedrijf, maar niet dat we later fulltime bij Tatelaar Mobility Hub aan de slag gingen. Daarin werden we vrijgelaten. Ik wilde na de middelbare school het onderwijs in en ben Pabo gaan doen, maar ‘juf’ worden was uiteindelijk niet wat ik wilde. Ondernemen sprak me veel meer aan, en mobiliteit. Dat ondernemen zit ook echt bij onze familie in het bloed. Zo heeft een van mijn twee middelste zussen, Coco, een eigen ijssalon, chocolaterie en patisserie en studeert mijn jongste zus, Puck, ondernemerschap en retail-management. Daarnaast werkt zij parttime op het tankstation. Mijn andere middelste zus, de tweelingzus van Coco, doet wel heel iets anders. Zij heet Nine en is adviseur brandveiligheid bij de brandweer van de Veiligheidsregio Noord- en Oost-Gelderland.”

Moeilijke beslissing

“Voordat ik vast bij het bedrijf van mijn ouders in dienst kwam, heb ik eerst nog op verschillende andere plekken gewerkt”, vervolgt Kylie. “Waaronder bij Van Staveren. Behalve het ondernemen spreekt de veelzijdigheid, het klantcontact en de gezelligheid mij erg aan in werken op een energiestation. We hebben echt een superteam waarmee het heel fijn werken is. Ik ben ook heel blij dat zij allemaal blijven. Twee jaar geleden kreeg ik de vraag of ik Tatelaar Mobility Hub van mijn ouders wilde overnemen. Ik heb daar, samen met mijn man Remco, lang en goed over nagedacht. Uiteindelijk hebben we besloten het niet te doen. Dat was een heel moeilijke beslissing. Voor mijzelf en ook ten opzichte van mijn ouders en dan met name mijn vader. Daardoor kwam er na 92 jaar een einde aan het familiebedrijf met tankstations. We hebben twee kinderen en mijn man heeft het erg naar zijn zin in zijn werk. Ik heb aan mijn ouders gezien hoeveel tijd er zit in het runnen van dit bedrijf. We hebben gekozen voor een andere balans in werk en privé en zien op de lange termijn ook meer toekomst voor het station als onderdeel van een groter geheel. En zeker bij OK. Het gevoel is goed en daarom blijf ik ook als stationmanager. Emotioneel is het moeilijk, maar rationeel weten we allemaal dat dit de juiste keuze voor ons is.”

Verse belegde Duitse broodjes

Met de toekomst van het station was de familie Strijbosch, met het oog op de veranderingen in de branche, al volop bezig. “We hebben bijvoorbeeld al jaren HVO op de pomp. Ook investeerden mijn ouders in zes laadplekken met snelladers van 150 kW. Die worden van stroom voorzien door een grote batterij. De afgelopen jaren hebben we onze activiteiten verbreed met onder andere wasmachines. Tijdens corona hebben we een broodjesservice opgezet, Brödje. We zitten hier dicht bij de grens en besloten verse belegde Duitse broodjes aan te bieden. We hadden geen idee wat we konden verwachten. Op de eerste dag stonden mijn moeder en ik klaar met wat broodjes, schijfjes komkommer en een paar tomaten. Toen werden we gebeld of we veertig broodjes konden leveren. [Lachend:] Dat was even schakelen, maar vanaf het begin was Brödje een succes. Zowel via bestellingen als op het station. Het is echt een begrip geworden in de regio en blijft dan ook. We hebben op het succes ingespeeld met het openen van een terras en de aanleg van een speeltuin. Op die manier kunnen gezinnen en andere klanten even lekker ontspannen terwijl ze wat eten of hun auto opladen. Mensen die terugkomen van vakantie en nog een stuk moeten rijden, stoppen vaak speciaal bij ons. Om iets te eten en kinderen hun energie
te laten kwijtraken. Ook veel Duitsers stoppen hier als ze tijdens feestdagen op pad zijn.”

Voorbereiden op de toekomst

“Vanwege de ruimte en de ligging biedt deze locatie nog volop mogelijkheden. OK drukt zijn eigen stempel op zijn stations, maar heeft ook oog voor het eigen karakter en de onderscheidende punten van een locatie. In mijn nieuwe rol als stationmanager kijk ik ernaar uit om, samen met OK, dit station verder te ontwikkelen en voor te bereiden op de toekomst.”